ARMAĞAN

Eşimin bana son hediyesi bu blog oldu. Teşekkürlerimi sunuyorum ona. Ama bir iki komplo teorisinden de alıkoyamıyorum kendimi. Şöyle ki; yıllardır esprilerime direkt olarak, yalnız başına maruz kalan eşim bu durumun paylaşarak azalacağını düşünmüş olmalı ki bu işi bana yıktı.
Aynaya baktığımda ne hergün buraya yazacak kadar üretken, ne de kopyala, yapıştır, tıkla, compose etc. ile uğraşabilecek sabırlı bir adam görüyorum. Ama kimbilir? Ucundan bir parça tuttuğumuza göre belki de beni çekecek birşeyler ortaya çıkar zamanla...
Kalın sağlıcakla...