Hızz

Düşük dewirde çalışan öğrencilerimiz için hazırladığım sınawı bitirdikten sonra alelacele 150 km. yol gidip düğün için hazırlıklara başladık. Kuzenimin düğünüydü we onların şoförlüğünü yapmak güzel bir duygu oldu.

(Daha çok arabamı süslemeleri hoşuma gitti:)).

Neyse düğün bittikten sonra müstakbel gelin we damadı bırakıp, bir 150 km. daha yaptıktan sonra 03.10 a.m. ciwarında ewe gelebildik we sabah gerçekleşecek yeni sınawa kalkabilmek için uykuya daldık.Kısacası Pazar günüm koşuşturmakla geçti. Gerçi yorgunluk dışında o günden memnun kaldım. En azından tekdüzelikten kurtulmuş olduk. Sair zamanda bu rutinlikten nasıl kurtulmaya çalıştığımıza bazen ben bile gülüyorum.sağ kalırsak (we upload diye bişey warsa:)) onu da sonraki yazıda...