"Babam we oğlum" a gittim diye başlııcam yazıya, tefe koycaksınız beni. Eee napıyım, medeniyete uzaklıkla doğru orantılı bir süre içerisinde gidebiliyoruz filmlere. Yazmadan edemedim. Wasat bir konu we sıfır maliyetle ancak bu kadar duygu seline maruz bırakılır insan. Hele ki sahnenin birinde hem gülmem hem de ağlamam gerekiyordu-ki düşününce hatırladım ikincisini yapmayalı 10-12 sene kadar olmuş- resmen nefessiz kaldım. Ama bence son 10 dakkayı kesip atmalı filmden. Gitmeyen warsa şiddetle tawsiye...
Bir de Kurtlar Wadisine gittim. Yani benim zewkime, şu karikatürleri yayınlayan Danimarkalıların Müslümanlığa inandığı kadar inanan warsa filme gitmesin. Filmin fragmanın üzerine 1 taş bile koyamadılar film boyunca.
Son olarak bir de blogger da bir bezginlik gördüğümü belirteyim de, sabahtan beri yazdığım "bilirkişi" tarzı konuşmalarıma kapak olsun :)
Bi aktiwite yapmak gerek. Kalp masajı niyetine...